Artikel: Schitterend Theater
Charlotte Molenkamp heeft een onvervangbare voorkeur voor abstract-figuratief schilderen in een eigenzinnig opgebouwd kleurenpalet. Een palet dat schittert door contrastrijkdom van aardse, warme kleuren met de lichtere tegenvoeters. Iedere kleur trekt een krachtig spoor als nalatenschap voor de voorstelling die uiteindelijk zal bepalen van welk theater het een onderdeel zal uitmaken.
De olieverf wordt in smeuïge lagen opgezet en de voorstellingen hebben het duidelijke karakter van een schilder die het te doen is om het leven te laten doorschemeren, dat vaak schuil gaat in de schaduw van het licht. Dit kan letterlijk en figuurlijk worden opgevat. Bij de tuinen en bloemen is het letterlijk te zien in de levendig weergegeven schaduwpartijen van waaruit een structuur van licht bewegende planten en bloemen wordt gecomponeerd met contrasterende en schilderachtige vegen olieverf.
Bij de mensfiguren herkennen we de figuurlijke betekenis in de grondige analyse van de gevoelens die mensen niet geneigd zijn te tonen. In de schaduw van geleerd rolgedrag worden de verborgen gevoelens van verlegenheid, tederheid of genegenheid direct zichtbaar in alle kwetsbaarheid die je in het menselijke kan aantreffen. Zoals de bloem groeit in de energie van het licht toont de mens in haar schilderijen de hoop op warme belangstelling van de kijker. Applaus is niet gewenst, maar wel stille herkenning van wat waardevol is, was en kan zijn.
Als schilder heeft Charlotte de werkelijkheid van het realisme, het naturalisme, het symbolisme en het impressionisme achter zich gelaten om geheel en al te kiezen voor de expressionistische benadering. Het past haar als een op maat gemaakt jasje. Een jasje waarin niet de plooival domineert, wat in het classicisme en neo-classicisme zo mooi opvalt, maar de textuur zelf en de natuur van het materiaal. Charlotte schildert dus niet zo precies als een fijnschilder maar is wel heel precies in haar uitdrukking. Het jasje beperkt haar niet in haar beweging waardoor zij zich vrij ten opzichte van haar onderwerp kan blijven bewegen. Het gevolg is dat alle verf blijft 'ademen' en z'n ware natuur niet verloochent. Geen illusies voor de waarneming: je krijgt wat je ziet.
De glaskunst van Louis La Rooy toont unieke mogelijkheden in vormgeving door de 'roll-up' techniek. De mogelijkheden van glassmelten zijn oneindig. Gesmolten glas kan elke vorm aannemen en La Rooy heeft de beweeglijkheid van het materiaal goed uitgebuit. Maar ondanks de krullen en uitsteeksels ontaardt het werk niet in overdadige barok. De unieke sculpturen van zijn hand zijn wimpels, schalen en wandpanelen van soms forse formaten. Enkele jaren geleden specialiseerde de kunstenaar zich in de "roll-up" techniek. Een techniek, waarmee hij vlakglas en geblazen glas combineert tot één object. De uitvoering vergt een heel team van deskundige medewerkers.
Cartoonachtige beelden van dierfiguren of andere wezensvormen worden met deze techniek gemaakt. De karakteristieke eigenschappen worden met een knipoog naar de realiteit verluchtigd. Samen met de humoristische titels krijgen de objecten de status van artistiek commentaar op het leven. Nergens dwingend of pretentieus; wel altijd vrolijk stemmend en onder volle regie van de kunstenaar wordt gestalte gegeven aan afzonderlijke stukjes levenstoneel. Titels als: "There is Always Color in Life" of "Naked and Famous" zijn voorbeelden van deze theaterstukjes.
Charlotte Molenkamp, olieverfschilderijen en Louis La Rooy, glaskunst
Tentoonstelling 1 maart t/m 19 april 2012