Kunstenaar: Henk Lassche

Lassche, schilder van het zinderende licht
Lassche (1948) heeft iets met water en met landschappen waarin het water een grote rol speelt. Geboren en opgegroeid bij een scheepswerf te Meppel kan het haast niet anders of er moet iets van liefde voor water, boten en werkplaatsen zijn blijven doorwerken in het leven van deze schilder. Op het atelier hangen foto's van de scheepswerf en van zijn eigen zeilboten, waaronder een scherpjacht en een authentieke zeilpunter met prachtige bruine zeilen en hoogglanzend gepolijst en gelakt houtwerk.
Iedere zeiler geniet van weidse gezichten, zonsondergangen en de wisselende lichtval en weersomstandigheden en weet als geen ander weersomslag te voorspellen. Deze alertheid is een geesteshouding die goed van pas komt bij een kunstschilder die reflecties van licht probeert  te vangen en te visualiseren. Dat doet Lassche laag op laag in olieverf net zolang tot het verwachte effect ontstaat waarbij ieder vlak moet zinderen van licht.
Het is de expressionist  Lassche die zoekt naar een juiste weergave van een totaalervaring en is hierdoor minder geïnteresseerd in de weergave van details, die herkenbaarheid zouden kunnen waarborgen. Een zeilboot of een veerpont op een schilderij van Lassche zijn eigenlijk alleen te herkennen na het lezen van de titel.
Hoewel Lassche vanuit z'n atelier uitkijkt op de plek waar Mondriaan ooit geschilderd heeft in Hengelo, en er zeker sprake is van geestverwantschap door de abstracte benadering van het landschap en de objecten daarin, is er ook een groot verschil met de abstracte schilderijen van Mondriaan. Het grootste verschil is dat Lassche zoveel nadruk legt op de verfhuid zelf en als materiaal/medium mee laat doen in het geheel. Ook de overgangen van lijn naar vlak, v. v., krijgen bij Lassche veel aandacht, omdat daar juist de gelaagdheid zichtbaar wordt, en de lichtreflectie beter tot zijn recht kan komen. Net als in een hete woestijn gaat het licht trillen en vervagen de contouren. 
De abstracte weergave van het onderwerp wordt met vele verflagen gerealiseerd waardoor er een sterk organische verwantschap ontstaat met het onderwerp. In de natuur zijn er meestal geen strakke, rechtlijnige overgangen en dat vinden we ook niet terug in de schilderijen. De verwantschap moet als het ware worden gelezen van links naar rechts of van boven naar beneden. Als we contemplatief lezen, horen we de stilte langzaam maar zeker opkomen als golven op de branding en trekt de nevel op. Aan de horizon rijst de zon langzaam maar zeker tot het zenit en geeft voeding aan ons leven op aarde dat eigenlijk een visueel paradijs is.

Tentoonstellingen in Galerie Delfi Form: 2010, 2011, 2016 (mei-juni)

 Boeken: Henk Lassche, Het wisselende Licht, mmv: Eric Slagter, 160 pag.
 Henk Lassche, Het eigen Landschap, mmv: Ed Wingen, 160 pag.