Expositie: Dirix, Slaats, Koster
De eerste tentoonstelling in 2008 wordt mogelijk gemaakt met medewerking van drie bekende kunstenaars uit Nederland. De nieuwste aanwinsten van deze kunstenaars zijn op de tentoonstelling te bewonderen. Prachtige beelden van Jos Dirix die een nieuwe stijl laten zien worden getoond naast schilderijen van Miriam Slaats en Theo koster, die expressief van aard zijn.
Klik op een foto voor een complete weergave:
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Kunstenaars
Over deze expositie
De bronzen van Jos Dirix laten voorstellingen zien van paarden, stieren en vrouwfiguren. Op de tentoonstelling zijn middelgrote formaten te zien, maar ook een groot rollend paard dat de poten naar de hemel richt. De beelden van Dirix zijn speels, subtiel, sterk í¨n los in een onverbrekelijke verbinding tussen zwier en staccato. De perfecte harmonie die door de kunstenaar in de beelden wordt gerealiseerd is het resultaat van de verwerking van tegenstellingen die in het beeld worden opgeheven. Het zijn de tegenstellingen tussen gewicht en gewichtsloosheid, rust en dynamiek, openheid en geslotenheid, ernst en ironie, onderschikking en dominantie. De gerealiseerde harmonie is niet verstild maar uiterst dynamisch en uitdagend. De beelden van Dirix zijn gemaakt om lucht te snuiven, de ruimte te veroveren en sporen in de zode te graveren.De beelden tonen het temperament van een tangodanser, die niets lever doet dan de dansvloer te bespotten. Voor de toeschouwer is lijkt geen andere weg open dan de dans mee aan te gaan.
De schilderijen van Theo Koster geven een landschappelijk beeld door het consequent gebruik van een horizon. De horizon is een bindend element voor de gebeurtenissen die plaatsvinden, en de ingrepen die plaatsvinden in het landschap. Het zijn meestal bouwsels die de grootste veranderingen te weeg brengen en getuigen van de cultuur die in een bepaalde streek is ontwikkeld. Het zijn gebeurtenissen van een veranderende wereld. Een wereld die altijd terugkeert naar zijn oorspronkelijke staat, als er maar genoeg tijd voorbij gaat. Dijken kunnen weggevaagd worden, steden tot as vergaan en zelfs containerschepen, die de zeehorizon tekenen, kunnen de metamorfose tot koraalrif ondergaan. De horizon is dan ook metafoor voor de tijd die verstrijkt en de dingen die voorbijgaan. Het wordt in de schilderkunst van Theo Koster nooit `huisje, boompje, beestje`. De huisjes die we kunnen waarnemen hebben een historisch perspectief en verbeelden de kwetsbare balans tussen orde en chaos, leven en overleven.
De vroegere schilderijen van Slaats zijn uitbundig vrolijk en hebben dik aangezette tekeningen en teksten die verwijzen naar het dagelijkse theater, variërend van de hond uitlaten tot het samen klaarspelen van een klus. Meer recent is er sprake van een wending in de schilderstijl. Het anarchistische theater van de vrolijkheid wordt nog steeds getoond, maar daarnaast zien we vaker voorstellingen waarin een meer beschouwende kant en soms tragische kant van het leven zichtbaar wordt.
© 2008 Galerie Delfi Form
