Nieuw in de tentoonstelling zijn de beelden van Hans Vredegoor die uitblinkt in het abstraheren van de materiële, zichtbare werkelijkheid. Zowel de vormgeving, die eigenlijk een ontmaterialiseren van de materie inhoudt, als de poëtische sfeer die de kunstenaar aanwendt, geven de beelden een rijke associatieve uitstraling. De titels van de objecten geven de bezoeker aan de tentoonstelling enigszins houvast maar soms wordt ook dat losgelaten en wordt de titel een klank die iets doet vermoeden zonder concreet te worden. In principe wordt met het loslaten van aanduidingen en verwijzingen de nadruk gelegd op de autonomie van het object dat meer 'iets' is dan 'niets' en zo de emanatie kan zijn van essenties die mischien op andere wijze moeilijker waarneembaar zijn. Het ontstaansproces zelf dat de kunstenaar initieert, dirigeert de waarnemer naar de idee van mogelijke essenties. De verrassende uitkomsten getuigen van wonderlijke 'ruimtelijkheden' die inspireren voor het behouden van een open geest.